ସେ ଛାଇଆଲୁଅ ହୋଇ ଖେଳେ, ସବୁବେଳେ
କେବେ ଆଲୁଅ ହୋଇ ଜଳାଏ ତ କେବେ ଛାଇ ହୋଇ ଡରାଏ ।
ନିଭୃତରେ ସେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଅବୟବମାନେ ପହଞ୍ଚିଯା’ନ୍ତି ତ
ଜାତି, ନୀତି, ସ୍ୱଭାବ କି ବ୍ରତଫଳକୁ ହେୟଜ୍ଞାନ କରି
କେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ସେମାନଙ୍କୁ ଗେହ୍ଲା କରେ ହୃଦୟ - କୋଳରେ ।
କେତେ କେତେ ଭୋକ ଭୁଲେ, ନିଦ ବି
To continue reading "ଅନ୍ୟପୁରୁଷ", login now.
This page has been protected for subscriber only.