ଗାଉଁଲି ଲୋକ

ଗାଁ ବାସୁଥାଏ ତୁଳସୀ ଚଉଁରା ପରି ମହମହ, ତେଣିକି ମୋତେ ଗାଉଁଲି କହିଲେ କୁହ - ଗାଁକୁ ନେଇ ଆମ ସମୟର ଏକ ସୁନ୍ଦର ଓ ସରଳ କବିତା ।


ଗାଁରେ ଋତୁ ବଦଳେ ରାତି ବଦଳେ ଚିତ୍ର ବଦଳେ ଚରିତ୍ର ବଦଳେ ଉଁଚା ପିଣ୍ଡା ସେମିତି ଚେଇଁ ଶୋଇଥାଏ କାଗଜ ଡଙ୍ଗା ଫେରେନା କମ ମାଝୀ ଫେରେନା ପିଲାଖେଳ ଫେରେନା ପୁରୁଣା ପ୍ରୀତି ଫେରେନା ଦୁଃଖ ଘା ହେଇ ପିଛା ଛାଡେନା ଗାଁରେ ଓଠରୁ ହସ ସରେନା ଆଖିରୁ ଲୁହ ସରେନା

"ଗାଉଁଲି ଲୋକ" ପଢିବା ଜାରି ରଖିବାକୁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଲଗ୍ଇନ୍ କରନ୍ତୁ

ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି କେବଳ ହବ୍ ର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଧିଷ୍ଟ |

ଏକ ତ୍ରୁଟି ରିପୋର୍ଟ କରନ୍ତୁ