ମାଟି ହିଁ ପାରେ

ମାଟିରେ ପ୍ରାଣ ସଂଚାର କରୁଥିବା ସେ ପ୍ରାଣପୁରୁଷ କିଏ ? ଏ କବିତା ଏକ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଅନ୍ଵେଷଣର ସ୍ଵର ।


ତୁମର ମାଟି ହିଁ ପାରେ ଚାରିଆଡେ ଶୁଖା ଖଡ଼ ଖଡ଼ ଥିବାବେଳେ ସସ୍ନେହ ଅପେକ୍ଷାକୁ ଶୀତଳ ପାଣି କରି ସଂଚିବାକୁ ଗାଉଁଲୀ ଗଭୀର କୂଅରେ । ଏଥିପାଇଁ ତୁମେ ଚାଲୁଛ ବାଟ ଆମର ଆଖିଝଲସା ପ୍ରଶ୍ନକୁ ନୀରବରେ ଆଡ଼େଇଦେଇ ଗାମୁଛା ପୁଟୁଳି ଭିତରେ ଭରି ଅସ୍ତସୂର୍ଯ୍ୟର ସୌଂଦର୍ଯ୍ୟ । ତୁମର ମୌନତା

To continue reading "ମାଟି ହିଁ ପାରେ", login now.

This page has been protected for subscriber only.

Report an Error