ଅଙ୍ଗଲେଖ

ତା' ହାତ ଧରି ଚାଲୁଚାଲୁ, ପାଦ ମୋର ଦେଶ ପାରି ହେଇଯାଏ - ପ୍ରେମରେ ମଣିଷକୁ ଚିହ୍ନିବା ଓ ଜଗତର ବାସିନ୍ଦା ହେବା, ଏ କବିତାର ମୂଳ ସ୍ଵର ।


ବାହୁରେ ମୋ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମୂରତି ଆଙ୍କି ଦେଇ ଯା' ଲୋ କେଲୁଣୀ, ତତଲା ଛୁଞ୍ଚିରେ ତୋ ଚିତା କୁଟି ଦେଇ ଯା' ଏ କାନ୍ଧରେ ଜହ୍ନ, ତାରା ଓ ପୀରତି ଆରଟିରେ ହାଟ ସଉଦାର ରକା, ଟିପିଟିପି ରକ୍ତରେ ଭରସାର ଡେଉଁରିଆ ସେଠି ଆଙ୍କି ଦେଇ ଯା'... ତୋର ସେଇ ଅନ୍ଧାର ଆଉ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ମିଶା

"ଅଙ୍ଗଲେଖ" ପଢିବା ଜାରି ରଖିବାକୁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଲଗ୍ଇନ୍ କରନ୍ତୁ

ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି କେବଳ ହବ୍ ର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଧିଷ୍ଟ |

ଏକ ତ୍ରୁଟି ରିପୋର୍ଟ କରନ୍ତୁ