ସର୍ବ ରହସ୍ୟଂ ପୁରୁଷୋତ୍ତମସ୍ୟ ଦେବାଃ ନ ଜାନାନ୍ତି କୁତଃ ମନୁଷ୍ୟ । ଦାରୁ ଦେହରେ ମାନବୀୟ ଲୀଳାରେ ସେ ଧୁରନ୍ଧର । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱଦେବତା । ନାହିଁ ତାଙ୍କ ପାଖେ ଜାତି ଅଜାତି, ଛୁଆଁ ଅଛୁଆଁ, ନାହିଁ ଭେଦାଭେଦ, ସେଥିପାଇଁ ତ ସିଏ ଜଗତର ନାଥ ଜଗନ୍ନାଥ । ତାଙ୍କ ପାଖେ ଆଚାଣ୍ଡାଳ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସମସ୍ତେ ଏକ ଓ ଅଭିନ୍ନ ମାତ୍ର ରତ୍ନବେଦୀରେ ତାଙ୍କୁ ସବୁ ସମ୍ପ୍ରଦାୟର ଭକ୍ତଗଣ ଦର୍ଶନ କରିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇନଥାଏ । ସେଥିପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ତାଙ୍କ ସମସ୍ତ ଭକ୍ତଙ୍କ ଲାଗି ରତ୍ନ ସିଂହାସନ ଛାଡ଼ି ଓହ୍ଲାଇ ଆସନ୍ତି ଭକ୍ତମେଳକୁ । ଆଷାଢ଼ ମାସ, ପୁଷ୍ୟା ନକ୍ଷତ୍ରଯୁକ୍ତ ଶୁକ୍ଳ ଦ୍ବିତୀୟା ଦିନ ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ୱପ୍ରସିଦ୍ଧ ରଥଯାତ୍ରା କରନ୍ତି, ଯାହାକୁ ଶ୍ରୀଗୁଣ୍ଡିଚା ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ଏହି ଯାତ୍ରାକୁ ମଧ୍ୟ ଘୋଷ ଯାତ୍ରା, ମହାବେଦୀ ମହୋତ୍ସବ, ପତିତପାବନ ଯାତ୍ରା, ଦକ୍ଷିଣାମୁଖୀ ଯାତ୍ରା, ନବଦିନ ଯାତ୍ରା, ଦଶାବତାର ଯାତ୍ରା, ଗୁଣ୍ଡିଚା ମହୋତ୍ସବ ଓ ଆଡ଼ପ ଯାତ୍ରା ନାମରେ ବିଭିନ୍ନ ଶାସ୍ତ୍ର, ପୁରାଣରେ କୁହାଯାଇଛି । ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ପାଳନ କରାଯାଉଥିବା ଦ୍ୱାଦଶ ଯାତ୍ରା ମଧ୍ୟରେ ଶ୍ରୀଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ୍ରା ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ । କୁହାଯାଏ - ଏହି ମହୋତ୍ସବକୁ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ୱାରା ସାତକୋଟି ପାପରାଶି ନଷ୍ଟ ହୁଏ । ସେହିପରି ରଥାରୂଢ ଚତୁର୍ଦ୍ଧା ମୂରତିକୁ ଦେଖିଲେ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମ ପାପରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ । ଓଡ଼ିଶାରେ ବର୍ଷକୁ ଚାରୋଟି ରଥଯାତ୍ରାର ଆୟୋଜନ ହୋଇଥାଏ