ଆଙ୍ଗିକ ଓ ଆତ୍ମିକ ଭେଦରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ କବିତାର ଦିଗ ଦ୍ଵିବିଧ । କିଛି କବିତାର ଭାବ ସମ୍ବେଦନ ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଥାଏ । ଭେଦିଯାଏ ହୃଦୟରୁ ହୃଦୟାନ୍ତର । ଆଉ କିଛି କବିତା ଥାଏ, ଯାହା ଭାବ ଅପେକ୍ଷା ଆଙ୍ଗିକ କାରୁକାର୍ଯ୍ୟରେ ବଳିଷ୍ଠ । ସେଠି ଆମେ ଦେଖୁ ତା'ର ଷ୍ଟ୍ରକଚର୍ । ସେଠି ଶବ୍ଦ ବସାଣ, ପଦଭଙ୍ଗ, ଲୟ, ପଦପାତ ଆଦି ହୁଏ ବିଚାର୍ଯ୍ୟ ବିଷୟ । ସମକାଳୀନ କାବ୍ୟ
"ଭାରତ ମାଝୀଙ୍କ 'ମନୁଆ ଦାଶ': ଏକ ମୁଗ୍ଧ ଅଧ୍ୟୟନ" ପଢିବା ଜାରି ରଖିବାକୁ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଲଗ୍ଇନ୍ କରନ୍ତୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି କେବଳ ହବ୍ ର ସଦସ୍ୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦ୍ଧିଷ୍ଟ |