କଥା ମୋର

ଜୀବନକୁ ଏକ ଦାର୍ଶନିକ ଆଧାର ଦେଉଥିବା ଏ କବିତା ।


କଥା ମୋର ସିଏ ତାନ ତୋଳେ ସାଗର ବେଳାରେ ଗଢେ କେତେ ଘର ବାଲୁକାରେ ବିଲୟ ତା’ ଜାଣି ଜୁଆରରେ ଥକିନି ସେ କେବେ ନେଇ ପୁଳେ ସପନ ଆଖିରେ । କେବେ ସେ ସଜେଇ ହୁଏ ପୀତବନ୍ଧ ସବୁଜ ଶାଢ଼ୀରେ ଆଉ ସୁଗନ୍ଧିତ ମଲ୍ଲୀ ଯେ ଗଭାରେ ନୂଆ ନୂଆ

To continue reading "କଥା ମୋର", login now.

This page has been protected for subscriber only.

Report an Error